Hij won glansrijk het televisieprogramma De Beste Singer-Songwriter Van Nederland en staat, daar zijn de critici van overtuigd, aan de start van een succesvolle carrière. Douwe Bob Posthuma is er meer dan klaar voor. En zijn eerste single Multicoloured Angels is nog maar het begin.
“Ik had eigenlijk niet verwacht dat ze mij uit zouden kiezen”, zegt Douwe Bob over zijn inschrijving via de website van het programma. Op dat moment zat hij middenin een writer’s block en wist niet zo goed hoe hij verder moest met zijn muziek en carrière, bekent hij. Met zijn inzending had hij dus niets te verliezen. Wist hij veel dat die zijn leven zou veranderen...
Al vanaf het begin van de televisie-uitzendingen werd de 19-jarige Amsterdammer door kijkers, collega’s én de vakjury geprezen vanwege zijn talent en geluid. Douwe Bob liet zich echter niet gek maken door zijn opgelegde favorietenrol, maar behield zijn concentratie en versloeg zijn mede-kandidaten, om er in de finale vandoor te gaan met een schat aan prijzen. Als winnaar van De Beste Singer-Songwriter Van Nederland is hij onder meer verzekerd van airplay op 3FM, een showcase in Londen en een optreden op het Rotterdamse Songbird festival in november. Daarnaast is zijn naam nu bij heel muziekminnend Nederland bekend. Het leverde hem al een gastoptreden op bij Ilse DeLange, tijdens haar concert in het Arnhemse GelreDome.
En dat voor een artiest die eigenlijk nog maar een jaar of vier met zang bezig is. De muziek werd hem wel met de paplepel ingegoten. Want Douwe Bob komt uit een creatief ‘nest’: zijn moeder was rock ’n roll danseres, zijn vader kunstschilder en muzikant. De laatste trok zoonlief op zijn vierde voor het eerst achter de piano. Twee jaar erna begon hij met klassieke lessen, nog iets later kwam daar jazz bij.
Hij speelde wel eens voor de vrienden van zijn ouders, maar zijn eerste echte optreden deed hij op zijn elfde, herinnert Douwe Bob zich. “Dat was voor zo’n 150 mensen. Ik speelde piano en deed het bijna in mijn broek van angst. Toch was dat het moment dat ik verliefd werd op performen.”
Het duurde tot rond zijn vijftiende tot hij ook de gitaar pakte en eindelijk de moed vond om hardop te zingen, bekent hij: “Daarvoor durfde ik nog niet eens te neuriën.” Met de gitaar kwamen de zelfgeschreven liedjes, en daarna ging het snel. In 2009 won hij het Rozentuinfestival, een competitie voor scholieren in Amsterdam, met een eigen nummer.
Na een alweer snel afgebroken studie Zang op het ROC en een niet-gehonoreerde aanmelding bij het Conservatorium besloot Douwe Bob zijn eigen ding te doen. Hij speelde toetsen in bandjes, schreef veel eigen nummers en ontwikkelde vooral de laatste twee jaar zelf zijn zang.
Zijn invloeden haalt hij vooral uit de oude meesters: Bob Dylan, James Taylor en oude country van onder meer Johnny Cash en Willie Nelson. Vergelijkingen van anderen met Elvis Presley en John Mayer ziet hij vooral als groot compliment. “Alle hiervoor genoemde artiesten heb ik werkelijk kapot gedraaid, dus dat van hen invloeden in mijn muziek terecht zijn gekomen, is goed mogelijk. Ik zie het zelf niet zo duidelijk. Heb ook geen definitie van mijn stijl; die ontstond vanzelf.”
Inmiddels is zijn eerste single een feit: Multicoloured Angels is te koop via iTunes. Hij schreef het nummer voor zijn vader. “Die is kunstschilder, werkt met kleuren en praat daar ook vaak over. We keep our head up high and voices strong. Dat is hoe wij in het leven staan. Whatever… Forever… We leven met de dag.”
Nu is het tijd voor de volgende stappen in de carrière van Douwe Bob Posthuma. De muzikant is een eigen band aan het samenstellen en schrijft druk nummers voor wat zijn eerste album moet worden. Daar heeft hij zo zijn ideeën over: “Voor mij is het belangrijk dat ik een zo mooi mogelijke, tijdloze plaat maak. Mijn debuutalbum moet helemaal perfect zijn. Dus ik ga me niet haasten, maar neem er de tijd voor.”
Gevraagd naar zijn plannen voor de toekomst, zegt Douwe Bob simpel: “Die heel mooie plaat maken.” En op de langere termijn? “Nog veel méér mooie platen maken”, lacht hij. Maar sluit serieus af met: “Ik wil gewoon muziek maken die mensen mooi vinden en hoop dat ik mijn publiek daarmee blij kan maken. Verder stel ik me helemaal in dienst van de muziek. En zie verder wel waar die me brengt.”
